ကမၻာ့အရွည္လ်ားဆံုး လက္နက္ခ် အညံ့ခံေရးစာခ်ဳပ္
တူေမာင္ညိဳ (၂၀၁၃ ခုႏွစ္၊ ႏုိဝင္ဘာလ ၁၀ ရက္)
“ျမစ္ႀကီးနားစကားေျပာပြဲ” ၌ အစုိးရဘက္မွ လက္နက္ကိုင္ တုိင္းရင္းသားအဖြဲ႔အစည္းမ်ားထံ ေပးအပ္ခဲ့သည့္ “အခန္း ၁၄ ခန္း၊ အခ်က္ ၂၅ ခ်က္” ပါဝင္သည့္ “စာခ်ဳပ္” ဆုိသည္ကို မိတ္ေဆြတစ္ဦးက အင္တာနက္မွတစ္ဆင့္ပုိ႔လာသျဖင့္ ဖတ္ရပါသည္။
“စာခ်ဳပ္” ၌ နိဒါန္း၊ အခန္း (၁) မွ (၁၄) ထိ ပါဝင္ၿပီး၊ အခ်က္ေပါင္း ၂၅ ခ်က္ပါရွိပါသည္။ သက္ဆုိင္ရာအခ်က္မ်ားေအာက္တြင္ အခ်က္အလက္ခြဲငယ္မ်ားကို ျမန္မာအကၡရာစဥ္လ်က္ ေဖာ္ျပထားပါေသးသည္။
ဤ“ စာခ်ဳပ္” ဆုိသည္ကို တစ္ခြန္းထဲႏွင့္ၿခံဳ၍ေျပာရလွ်င္ “လက္နက္ကိုင္လမ္းစဥ္ စြန္႔လႊတ္/ ခၽြင္းခ်က္မရွိ လက္နက္ဖ်က္သိမ္း ေရး” ပင္ ျဖစ္သည္။
“စာခ်ဳပ္” တြင္ လံုးဝေဖၚျပထားျခင္းမရွိသည့္ စကားလံုး ၂ လံုးမွာ “ျပည္တြင္းစစ္” ႏွင့္ “စစ္ေဘးဒုကၡသည္” ဆိုသည့္ စကားလံုး ၂ လံုး ပင္ျဖစ္သည္။ ျပည္တြင္းစစ္သည္ နယ္စပ္ေဒသတုိင္းရင္းသားမ်ားကိုသာ အမ်ားဆံုး ထိခုိက္နစ္နာခဲ့သည္ မဟုတ္ပါ။ တျပည္လံုးရွိ လူမ်ိဳးေပါင္းစုံျပည္သူမ်ားဘဝသည္ ခၽြတ္ၿခံဳက်မြဲေတေစခဲ့ၿပီး၊ တုိင္းျပည္သည္ အဆင္းရဲဆံုးႏုိင္ငံ(LDC) ဘဝသုိ႔ က်ေရာက္ခဲ့ရပါသည္။ ဤအခ်က္ႏွင့္ ေျဗာင္းျပန္လိုျဖစ္ေနသည့္အခ်က္မွာ အုပ္စုိးသူအစုိးရ အဆက္ဆက္ထိပ္သီးမ်ားမွာ သန္းႂကြယ္သူေဌးႀကီးကဲ့သို႔ ခ်မ္းသာ ႂကြယ္ဝသူမ်ား ျဖစ္လာၾကသည့္အခ်က္ပင္ျဖစ္ပါသည္။ “ျပည္တြင္းစစ္” သည္ အုပ္စုိးသူမ်ားမ်ား အတြက္ ဒီေရအလား ခ်မ္းသာ ႂကြယ္ဝ ေစခဲ့ၿပီး တုိင္းျပည္ႏွင့္လူမ်ိဳးစံုျပည္သူမ်ားကို ကုန္းေကာက္စရာမရွိေအာင္ မြဲျပာက်ေစခဲ့ပါသည္။ “ျပည္တြင္းစစ္” ဆိုသည့္စကားလံုးကို “လက္နက္ကုိင္ပဋိပကၡ” ဆုိသည့္စကားလံုးႏွင့္ တမင္ေရာေထြးၿပီး ဖံုးကြယ္ထားသည္။
အရိပ္အႄမြက္မွ်ပင္ မပါရွိသည့္ အျခားစကားလံုး တစ္လံုးမွာ “ဖက္ဒရယ္” ဟူသည့္စကားလံုးျဖစ္သည္။
အပစ္အခတ္ရပ္စဲျခင္းကိုပင္ “တည္ဆဲဥပေဒမ်ားႏွင့္ မဆန္႔က်င္ဘဲ အပစ္အခတ္ရပ္စဲျခင္း” ဟူ၍ ႀကိဳတင္ခ်ည္တုတ္ထားပါ သည္။ ထုိ႔အျပင္ “ယခင္က ခ်ဳပ္ဆုိခဲ့ေသာ တည္ဆဲဥပေဒႏွင့္ မဆန္႔က်င္သည့္သေဘာတူညီခ်က္မ်ားအား အသိအမွတ္ျပဳျခင္း” ဟု ေဖာ္ ျပထားသည္။
အဓိပၸါယ္မွာ “ယခင္က ခ်ဳပ္ဆိုခဲ့ေသာ သေဘာတူညီခ်က္မ်ား” တြင္ တည္ဆဲဥပေဒမ်ားႏွင့္ ဆန္႔က်င္ေနသည့္ အခ်က္မ်ားပါရွိ ေနသည္ကို ဝန္ခံလိုက္ျခင္းျဖစ္ၿပီး၊ ထိုအခ်က္မ်ားကို ယခုလက္ရွိ (ဗိုလ္) ဦးသိန္းစိန္ ႀကံ့ဖြံ႔အစုိးရက လက္မခံ၊ အသိအမွတ္မျပဳဟု ဆုိ ျခင္းျဖစ္သည္။
ဤအခ်က္က (နဝတ-နအဖ) စစ္အစုိးရလက္ထက္ ေထာက္လွမ္းေရးဗိုလ္ခင္ၫြန္႔ ႏွင့္ လက္နက္ကိုင္တုိင္းရင္းသားအဖြဲ႔မ်ား အေပးအယူလုပ္ၿပီး သေဘာတူထားခဲ့ၾကသည့္ (ပါတီအဖြဲ႔အစည္း၊ လြတ္ေျမာက္နယ္ေျမ၊ တပ္၊ လက္နက္ အစရွိေသာ ) အခ်က္မ်ားကို အသိအမွတ္မျပဳဟု ဆိုလုိျခင္း ျဖစ္သည္။ ထုိစဥ္က KIO အဖြဲ႔တစ္ခုတည္းႏွင့္သာ စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္သည္ဟု ၾကားခဲ့ရဖူးသည္။ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ ဘာေတြအေပးအယူလုပ္ၿပီး သေဘာတူညီခဲ့ၾကသည္ကို သက္ဆုိင္သူမ်ားကထုတ္ေျပာလွ်င္ တုိင္းျပည္ႏွင့္ လူထုကသိရွိၿပီး အေၾကာင္းႏွင့္ အက်ိဳးကုိ အကဲျဖတ္ႏုိင္ၾကေပလိမ့္မည္။
“လက္ရွိျဖစ္ပြားေနေသာ လက္နက္ကိုင္ပဋိပကၡမ်ားႏွင့္ အၾကမ္းဖက္မႈမ်ား” ဟူ၍ ေရးသာေဖာ္ျပထားသည္မွာ လက္ေတြ႔ အားျဖင့္ “ျပည္တြင္းစစ္”ဆုိသည့္ စကားလံုးကို ေရွာင္ရွားၿပီး လက္နက္ကုိင္တုိင္းရင္းသားအဖြဲ႔အစည္းမ်ားအား “အၾကမ္းဖက္အဖြဲ႔အစည္း မ်ား” အျဖစ္ တမင္တကာ သြယ္ဝုိက္ေဖာ္ျပလုိက္သလုိလည္းျဖစ္ေနသည္။ ရခုိင္ျပည္နယ္၊ မိတၱီလာ၊ လားရိႈး၊ ကန္႔ဘလူထန္းကုန္းတုိ႔၌ ေပၚေပါက္ျဖစ္ပြားခဲ့သည့္ ဘာသာေရး၊ လူမ်ိုးေရးအေရၿခံဳ၊ လူသတ္၊ မီးရိႈ႕သည္ အၾကမ္းဖက္မႈမ်ားသည္ပင္ လက္နက္ကိုင္ တုိင္းရင္းသား အဖြဲ႔မ်ား၏ တာဝန္မကင္းသေယာင္ ေဖာ္ျပထားသည္မွာ မိုက္မဲလွသည့္ ႀကံစည္မႈပင္ျဖစ္သည္။
ထုိ႔အျပင္ “ျပည္ေထာင္စုအတြင္းမွီတင္းေနထုိင္ၾကေသာ ႏုိင္ငံသားအားလံုးကို ထိခုိက္နစ္နာျခင္းမ်ား၊ လံုၿခံဳမႈကင္းမဲ့ျခင္း မ်ားႏွင့္ စိုးရိမ္ထိတ္လန္႔ျခင္းမ်ား ျဖစ္ေပၚခံစားေစခဲ့သည့္ လက္နက္ကိုင္လမ္းစဥ္ကို စြန္႔လႊတ္ရန္” ဆိုသည့္ေဖာ္ျပခ်က္မွာ အျပင္းထန္ဆံုး ေျဗာင္အက်ဆံုး ထိုးႏွက္ေစာ္ကားသည့္ အခ်က္ပင္ျဖစ္သည္။
“အတိတ္ျဖစ္ရပ္မ်ား အေပၚ တစ္ဦးႏွင့္ တစ္ဦးအျပစ္မတင္ဘဲ” ဆိုသည့္အခ်က္ကလည္း ျပည္တြင္းစစ္အတြင္း တုိင္းျပည္ အႏွံ႔စစ္တပ္၏အၾကမ္းဖက္မႈမ်ားျဖစ္ေသာ လူသတ္ျခင္း၊ မုဒိန္းက်င့္ျခင္း၊ ေက်းရြာမ်ားႏွင့္ဘာသာေရးအေဆာက္အအံုမ်ားကို မီးရိႈ႕ဖ်က္ဆီး ျခင္း စသည့္ရာဇဝတ္ျပစ္မႈမ်ားကို တမင္တကာဖံုးကြယ္လိုက္ျခင္းလည္းျဖစ္သည္။
ျပည္တြင္းစစ္၌ ပါတီအဖြဲ႔အစည္းမ်ား လက္နက္ကုိင္ခဲ့ၾကရသည္မွာ အေၾကာင္းမဲ့သက္သက္ ေသြးဆာ၍မဟုတ္၊ ရန္လိုမုန္းတီး ၍မဟုတ္ မိမိတို႔ေမြးရာအခြင့္အေရးမ်ားကိုၿငိမ္းခ်မ္းစြာေတာင္းဆိုခဲ့ၾကသည္။
သုိ႔ေသာ္လည္းအုပ္စုိးသူအစိုးရအဆက္ဆက္သည္ လက္နက္ျဖင့္ အၾကမ္းဖက္ဖိႏွိပ္ သတ္ျဖတ္ေခ်မႈန္းခဲ့ၾကသည္။ သုိ႔ျဖင့္ မိမိတို႔ ဘဝရွင္သန္ရပ္တည္ႏုိင္ေရးႏွင့္ မိမိတုိ႔လုိလားခ်က္မ်ား ဆက္လက္ေတာင္းဆုိႏုိင္ေရးအတြက္ မလႊဲသာမေရွာင္သာ ရရာလက္နက္စြဲကိုင္ ၿပီး ခုခံေတာ္လွန္စစ္ ဆင္ႏႊဲခဲ့ၾကရျခင္းသာျဖစ္သည္။
ထုိ႔အျပင္ အၾကမ္းဖက္ရန္လိုဖိႏွိပ္မႈေတြတည္ရွိေနသမွ် “ လက္နက္ျဖင့္ အၾကမ္းဖက္ ဖိႏွိပ္စစ္ျပဳလာသည္ကို လက္နက္စြဲကုိင္ ခုခံေတာ္လွန္ျခင္းသည္ တရားမွ်တၿပီး အစဥ္မွန္ကန္ေနမည့္ တရားသည့္လုပ္ရပ္” ျဖစ္ၿမဲျဖစ္ေနေပလိမ့္ဦးမည္။
ယေန႔ကာလတြင္ လတ္တေလာ ေစ့စပ္ေဆြးေႏြးၾကရမည့္ကိစၥမွာ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ အတုိက္အခုိက္ရပ္စဲၾကေရးသာျဖစ္သည္။
ယံုၾကည္ခ်က္ ခံယူခ်က္၊ ႏွင့္ႏုိင္ငံေရးလမ္းစဥ္ကို စြန္႔လႊတ္ရန္မဟုတ္ေခ်။ စြန္႔လႊတ္ရန္ ေတာင္းဆုိျခင္းသည္ ရုိင္းစုိင္းေသာ၊ ရန္ လိုေသာ အျပဳအမူတစ္ရပ္ပင္ျဖစ္သည္။
မည္သည့္ လက္နက္ကုိင္တုိင္းရင္းသားအဖြဲ႔အစည္းမ်ား၌မဆုိ၊ ေသြးဆာရန္လိုေနသည့္ လက္နက္ကုိင္လမ္းစဥ္ဟူ၍မရွိႏုိင္။
မိမိတုိ႔၏ႏုိင္ငံေရးေတာင္းဆုိခ်က္ကို ဆက္လက္ရပ္တည္ကုိင္စြဲ၊ ေတာင္းဆိုႏုိင္ရန္အတြက္ လက္နက္ကုိင္စြဲထားရျခင္းသာ ျဖစ္ သည္။ ႏုိင္ငံေရးျပႆနာကိုသာ တန္းတူရည္တူ၊ ဒီမိုကေရစီနည္းက် ေျဖရွင္းႏုိင္ခဲ့မည္ဆုိလွ်င္ မည္သူသည္ လက္နက္ကိုဖက္တြယ္ေန မည္နည္း။
လက္နက္ျဖင့္ အၾကမ္းဖက္ဖိႏွိပ္အုပ္စုိးမႈရွိေနသမွ်၊ ႏုိင္ငံေရးရည္မွန္းခ်က္မ်ား ျပည့္ျပည့္ဝဝမရရွိေသးသမွ်၊ ႏုိင္ငံေရးျပႆနာ ကို ႏုိင္ငံေရးနည္းျဖင့္ အၿပီးသတ္ေျပလည္ေအာင္ မေျဖရွင္းႏုိင္ေသးသမွ်၊ လက္နက္ကိုင္ ထားၾကရလိမ့္ဦးမည္။ (ဖဆပလ)အစုိးရမွသည္ ယေန႔ႀကံ့ဖြံ႔အစိုးရအထိ အုပ္စုိးသူအစုိးရအဆက္ဆက္ထံ လက္နက္ႏွင့္ ဒီမိုကေရစီ၊ လက္နက္ႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ လက္နက္ႏွင့္ကားပါမစ္ စသျဖင့္လဲလွယ္ခဲ့ၾကသည့္ ျဖစ္ရပ္မ်ိဳးစံု ျဖစ္ပြားေပၚေပါက္ခဲ့ဖူးပါသည္။ ထုိသုိ႔လဲလွယ္ခဲ့ၾကသည့္ အဖြဲ႔အစည္းႏွင့္ လူပုဂၢိဳလ္တုိ႔ကို ေခတ္ၿပိဳင္ သမုိင္းက မည္သုိ႔ အကဲျဖတ္၊ မွတ္တမ္းတင္သည္ကို ဦးေႏွာက္ပံုမွန္ရွိသည့္ လူတုိင္းသိပါသည္။
စာခ်ဳပ္၏ အခန္း ၃ ႏွင့္ ၄ တြင္ ေဖာ္ျပထားခ်က္မ်ားသည္ လက္နက္ကိုင္တုိင္းရင္းသား အဖြဲ႔အစည္းမ်ားအား ခၽြင္းခ်က္မရွိ အလံုးစံုခ်ဳပ္ကုိင္မႈပင္ျဖစ္သည္။ ယင္းသို႔ခ်ဳပ္ကုိင္ႏုိင္ေရး လုပ္ငန္းစဥ္အဆင့္ဆင့္ကို အခန္း (၈) တြင္ေဖၚျပထားသည့္ “အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရး ဆုိင္ရာ ပူးတြဲေစာင့္ၾကည့္ေရးေကာ္မတီ” လက္ေတြ႔အေကာင္အထည္ေဖာ္လိမ့္မည္ျဖစ္သည္။
ယင္းသုိ႔အဖက္ဖက္က အပုိင္ခ်ည္ၿပီး၊တုတ္ၿပီးျဖစ္ခ်ိန္တြင္ (လက္မွတ္ေရးထိုးၿပီးေနာက္၂လ အတြင္း) ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္ ၏ သေဘာတူညီခ်က္ျဖင့္ “ႏုိင္ငံေရးေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးမႈစတင္ေဆာင္ရြက္ရန္”ဟူ၍ ေဖာ္ျပထားသည္။
ခၽြင္းခ်က္မရွိ လက္နက္ခ်ၿပီးမွသာ ႏုိင္ငံေရးေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးမႈစတင္ေဆာင္ရြက္ရန္ႏွင့္ “မတရားအသင္းအက္ဥပေဒအရ အေရး ယူခံထားရသူမ်ားအေပၚ ေျဖေလွ်ာ့ေပးေရးေဆာင္ရြက္မည္” ဟုဆုိသည္။
အခန္း (၁၄) သည္ ဤစာခ်ဳပ္၏ ေနာက္ဆံုးအခန္းျဖစ္ၿပီး “သေဘာတူညီခ်က္စာခ်ဳပ္ လက္မွတ္ေရးထိုးျခင္း” ျဖစ္သည္။
“ဤ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး သေဘာတူညီခ်က္စာခ်ဳပ္ကို ၂၀၁၃ ခုႏွစ္၊ —– လ၊ —— ရက္ေန႔တြင္ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္မွ ေအာက္ပါတုိင္းလက္မွတ္ေရးထုိးၾကပါသည္” ဟူ၍ေဖၚျပထားရာ အဆိုပါစာပုိဒ္တြင ္ပါရွိေသာ“၂၀၁၃”ဆုိသည္ကို ျဖဳတ္ပယ္၍ —– ခုႏွစ္၊ —— လ ႏွင့္ ——- ရက္ စသျဖင့္ ကြက္လပ္ကေလးမ်ားထားရွိပါေပးရန္ “ႏုိင္ငံေတာ္အစုိးရ” ထံ ေစတနာျဖင့္ အႀကံျပဳလုိက္ပါသည္။
(ကာလံု) တြင္ ျပဳစုေရးဆြဲခဲ့ေသာ ဤ “စာခ်ဳပ္” သည္ “ကမၻာ့အရွည္လ်ားဆံုး လက္နက္ခ်အညံ့ခံေရးစာခ်ဳပ္” အျဖစ္ ဂင္းနစ္ မွတ္တမ္းစာအုပ္တြင္ မွတ္တမ္းဝင္ႏုိင္လိမ့္မည္ေမွ်ာ္လင့္ပါသည္။
(Moemaka တြင္ ဖာ္ျပၿပီးေသာ ေဆာင္းပါးျဖစ္ပါသည္။)
No comments:
Post a Comment