1988ခုနစ္ ေတာခိုတဲ့အခါ စစ္သင္တန္းတက္ဖို ့ဆိုၿပီး ေကအုိင္ေအ ဗဟိုဌာနခ်ဳပ္ရွိရာ လိုင္စင္ကိုအတက္။ ယခုလူသိမ်ားတဲ့ လိုင္ဇာနဲ ့ေလးဆယ့္ငါ့မိနစ္ခရီး အကြာရွိ ေကအိုင္ေအရဲ ့အမွတ္(၃)နည္းဗ်ဴဟာဌာနခ်ုဳပ္ ေနာင္ရာပါစခန္းမွာ နားၾကတယ္။ က်ေနာ္တို ့ေတာခိုေက်ာင္းသားေတြကို ဗိုလ္မွဳးပန္းေအာင္ ကေခၚၿပီး ညတြင္းခ်င္းပဲ ၾကိဳဆိုႏုတ္ဆက္စကားေျပာတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဗီဒီအိုျပေပးတယ္။ ပထမဆံုးၾကည့္လိုက္ရတာက က်ေနာ္တို ့ေနာင္ရာပါမေရာက္ခင္ တပတ္ေလာက္က ဗန္းေမာ္ ျမစ္ၾကီးနားလမ္းပိုင္းေပၚက ရင္ကြဲေတာင္နားက ၿခံဳခိုတိုက္ပြဲကိုျပတယ္။
ေကအိုင္ေအက ခလရ ၂၇က ဒုဗိုလ္ခင္ေမာင္ေအးအပါအ၀င္ စစ္သည္နစ္ဆယ္ေက်ာ္နဲ ့ လက္နက္ေပါင္းနစ္ဆယ္ေက်ာ္သိမ္းဆည္း ရမိတယ္။ မွတ္မိေသးတဲ ့ဗီဒီအိုက တကယ့္တိုက္ပြဲျဖစ္တဲ့ဟာကိုရိုက္
ေနာက္တခုက က်ေနာ့္ပထမဆံုးအၾကိမ္ ေရွ ့တန္းထြက္ျဖစ္တဲ့ ဗန္းေမာ္ခရိုင္ ေကအိုင္ေအ အမွတ္ (၃)တပ္မဟာနဲ ့အမွတ္ (၂)နည္းဗ်ဴဟာစိုက္တဲ့ အင္ဘာဘာ တိုက္နယ္ထဲက ေနာင္ငြန္ပါရြာ...။ က်ေနာ္တို ့အဖြဲ ့မေရာက္ခင္ ေအအိုင္ေကက တပ္မဟာမွဴး ဗိုလ္မွဴးလဇိန္ေဘာက္ စစ္ေၾကာင္းက
တပ္ရင္းမွဳးဒုဗမက သိန္းထြန္းတုိက္ပြဲမွာရတဲ ့ေျခေထာက္က ဒဏ္ရာသက္သာၿပီဆိုမွာ သူတို ့အားလံုးကို အိမ္ျပန္လမ္းျပန္ပို ့တယ္..။ ရိုးရိုးေတာင္မဟုတ္ဘူးေနာ္။ ဒုဗမကသန္းထြန္းက ေျခေထာက္ဒဏ္ရာေၾကာင့္ လားေကာင္းေကာင္း တေကာင္းဆင္ၿပီး စီးခိုင္းၿပီးကို ျပန္ပို ့ေပးခဲ့တာ။
ကဲ...လတ္တေလာ... လဂ်ားယန္စစ္ဆင္ေရးကာလမွာ သံု ့ပန္း၃၀ေက်ာ္..။ တိုင္းသိျပည္သိ။ သူတို ့ေတြကို ဘယ္လိုထားခဲ့ၾကတယ္ဆိုတ ေပရွည္ မေနေတာ့ပါဘူး..က်ေနာ္ေျပာ
(Kayin Lay ေဖ့ဘုုတ္မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။)
No comments:
Post a Comment