ဒုဗိုလ္ႏွင္းေအာင္ႏွင့္မစားလိုက္ရေသာၾကက္သားဟင္း Second Lt. Hnin Aung

အမွတ္(၁)၊ လသာေယာကၤ်ားေလး အထက္တန္းေက်ာင္း၊ ရန္ကုန္တြင္ ၁၉၇၁-၇၂ ခုနွစ္၌ ႏွင္းေအာင္ႏွင့္ကြ်ႏ္ုပ္ အတန္းတူ၊ ေက်ာင္းတက္ခဲ့သည္။ သူ B-ခန္း၊ ကြ်ႏ္ုပ္က A-ခန္းျဖစ္သည္။ သူက လူေကာင္ေသးျပီး သိမ္ေမႊ႕လွသည္။ ခင္မင္စရာေကာင္းေသာ ေအးေအးေနသည့္ ေက်ာင္းသားျဖစ္ည္။ ကြ်ႏ္ုပ္မွာ ၾကမ္းတမ္း၊ မာေၾကာျပီး၊ သူႏွင့္ဆန္႕က်င္ဘက္ ျဖစ္သည္။ ၁၅ႏွစ္သား အရြယ္ျဖစ္သည္။

ကြ်ႏ္ုပ္သည္ ေအာင္ဆန္းသူရိယအထက္တန္းေက်ာင္းတြင္ ဝန္ထမ္းတစ္ဦးအား ထိပါးမႈေၾကာင့္ ေက်ာင္းထုတ္ခံရျပီး ေက်ာင္းေျပာင္းလာရသူျဖစ္သည္။ သူကေတာ့ ဖခင္ျဖစ္သူ စစ္ဗိုလ္၊ ရန္ကုန္စစ္ရံုးေျပာင္းေရႊ႕လာရသျဖင့္ ေက်ာင္းေျပာင္းလာရသည္။ ႏွစ္ေယာက္သား ဆံုေတြ႕၊ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ရသည္။

ရန္ကုန္ျမိဳ႕တြင္ မူလတန္းေက်ာင္းမ်ားစြာရွိရာ၊ အတန္းတစ္ခုတြင္ ေထာင္ႏွင့္ခ်ီေသာ ေက်ာင္းသားမ်ားရွိသည္။  ၈တန္၊ ၉တန္းေရာက္လာၾကသည္။  အထက္တန္းေက်ာင္းတြင္ စာေတာ္သူမ်ားသာ A-ခန္း၊ B-ခန္းမ်ားတြင္ ေနရာခ်ထားခံရသည္။ ကြ်ႏု္ပ္တို႔ ၁၀တန္းစာသင္ခန္းေပါင္း ၂၀ရွိသည္။ အကယ္၍ ေက်ာင္းသားသည္ ေအ၊ ဘီ အခန္းမ်ားတြင္ ေနရာခ်ထားမခံရပါက ၁၀တန္းေအာင္ျပီး နာမည္ၾကီးတကၠသိုလ္၊ ဥပမာ ေဆး၊ စက္မႈ စသည္တို႕တက္ခြင့္ရရန္ မျဖစ္ႏိုင္သေလာက္ပါ။

သူႏွင့္ကြ်ႏု္ပ္တို႕ ၂ေယာက္၊ ေက်ာင္းသားသစ္ ျဖစ္ေသာ္လည္း ထိပ္တန္းအတန္းမ်ားတြင္ ေနရာခ်ထားခံရပါသည္။ ထိပ္တန္းေက်ာင္းသား အမ်ားစုမွာ တရုပ္၊ အိႏၷိယအႏြယ္ မ်ားျဖစ္ၾကသည္။ ကြ်န္ပ္ဖခင္သည္ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာမၾကီး ေဒၚလွႏု၏ ခင္ပြန္း ဗိုလ္မႈးၾကီးႏွင့္ သိၾကြမ္းေသာေၾကာင့္ ကြ်ႏု္ပ္အတန္းေကာင္း ေနရာရခဲ့သည္။ သူ၏ဖခင္ လုပ္သက္ရင့္ဗိုလ္မႈးသည္လည္း ရန္ကုန္စစ္တရားရံုးတြင္ ေျပာင္းေရႊ႕တာဝန္ခ်ခံရေသာသူျဖစ္သည္။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ သူဖခင္ႏွင့္ကြ်ႏ္ုပ္ဖခင္တို႕သည္ ဂ်ပန္ေခတ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ ဗမာ့လြတ္လပ္ေရးတပ္မေတာ္တြင္ ဒုတိယကမၻာစစ္က အတူအမႈထမ္းခဲ့ၾကသည္ဟု သိခဲ့ရသည္။

ကြ်န္ဳပ္တို႔ သူငယ္ခ်င္းေကာင္းမ်ား ျဖစ္ခဲ့ၾကသည္။ ကြ်ႏ္ုပ္အိမ္သည္ ရန္ကုန္၊ ပန္းပဲတန္းတြင္ရွိျပီး၊ သူတို႕အိမ္သည္ ရန္ကုန္ ကုန္ေစ်းတန္းတြင္ရွိသည္။ သိပ္မေဝးလွပါ။ ဒါလဟိုဇီလမ္းတြင္ျဖစ္သည္။ ယခု ျမန္မာ့ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ မင္းေအာင္လိႈင္ ငယ္စဥ္ေက်ာင္းသားဘဝျဖစ္သည္။ သူတို႔အတန္းမွသူ႕သူငယ္ခ်င္းမ်ား၊ ကြ်ႏ္ုပ္၏ သူငယ္ခ်င္းမ်ား အတူသြားလာလႈပ္ရွား၊ ေက်ာင္းသားဘဝ၊ သူငယ္ခ်င္းေကာင္းမ်ားျဖစ္ခဲ့ၾကသည္။

လသာ အ.ထ.က(၁) ၊ ၂၀၀၀ ခုႏွစ္ျမင္ကြင္း

ကြ်ႏ္ုပ္တို႕ေက်ာင္းမွာ ရန္ကုန္ တရုပ္တန္းႏွင့္လည္းကပ္ေနသည္။ အိႏၷိယမ်ားေနထိုင္ရာႏွင့္လဲ နီးေသာေၾကာင့္၊ တရုပ္၊ အိႏၷိယေက်ာင္းသားမ်ားစြာ ရွိသည္။ ျမန္မာေက်ာင္းသားမ်ားမွာ လူနည္းစုျဖစ္ေနသည္။ ကြ်ႏ္ုပ္တို႕သည္ ေဘာလံုးအေသအလဲ ကစားၾကသူမ်ားျဖစ္သည္။ စေန၊တနဂၤေႏြ ေက်ာင္းပိတ္ရက္မ်ားတြင္ ဦးဝိစာရလမ္းရွိ ကြန္ဗိြဳင္းခမ္းမတြင္ ေဘာလံုးသြားကစားေလ့ရွိသည္။

မိုဃ္းသည္းထန္စြာ ရြာခ်ိန္မ်ားတြင္လည္း ေဘာလံုးကစား မပ်က္ပါ။ တံုခ်မ္းျပီး၊ ေမာပန္းစြာ ေဘာလံုးကစားၾကသည္။ သိမ္ၾကီးေစ်း ဘေလာက္ဒီ၊ ဘုရားလမ္းမ်ားသည္လည္း အိမ္အျပန္ခရီးျဖစ္သည္။ မိုဃ္းသည္းထန္စြာ ရြာတိုင္း သိမ္ၾကီးေစ်း၊ အမိုးမ်ားေပၚမွာ ေရလံုးၾကီးမ်ားက်လာသည္မွာ ေရတခြန္လို ျဖစ္ေနပါသည္။

ထိုသို႕မိုဃ္းသည္းထန္ခ်ိန္တြင္ ကြ်ႏ္ုပ္ေဘာင္းဘီကို ခြ်တ္ျပီး၊ မိုးရြာထဲ ကိုယ္လံုးတီးကစားသည္။ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို ကြ်ႏ္ုပ္ႏွင့္အတူလာကစားရန္ စိမ္ေခၚသည္။ မင္းေအာင္လိႈင္မွာ ထိုကဲ့သို႔ ခပ္မိုက္မိုက္၊စြန္႕စားကစားမႈကို အျမဲျငင္းဆန္ေလ့ရွိသည္။ သူ႕ခႏၱာကိုယ္ေသးငယ္မႈေၾကာင့္ ထိခိုက္ဒဏ္ရာျဖစ္သြားႏိုင္ပါသည္။ ေအာင္ဆန္းခန္းမရွိ ဂ်ဴဒိုကလပ္တြင္ ကြ်ႏ္ုပ္တို႔ ဂ်ဴဒိုသင္တန္း အတူတက္ၾကသည္။ ေလ့က်င့္ကစားခဲ့ၾကသည္။ ကြ်န္ဳပ္တို႔ ရင္းႏွီးစြာေနထိုင္၊ကစားခဲ့ၾကသည္။ 

 

ရန္ကုန္ျမိဳ႕ေျမပံု ၊ ၂၀၀၅ခုႏွစ္

ေနာက္ပိုင္းတြင္ ကြ်ႏ္ုပ္ႏွင့္ မင္းေအာင္လႈိင္တို႔ ကမၻာျခားေသာ ဘဝအေျခအေနကို နားလည္သိရွိလာရသည္။ ကြ်န္ဳပ္ဖခင္သည္ လက္နက္ခ်အလင္းဝင္ ကြန္ျမဴနစ္ျဖစ္ျပီး၊ ကိုးကြယ္မႈဘာသာမရွိသူျဖစ္သည္။ သူ႕ဖခင္မွာ ဗုဒၶဘာသာကိုင္းရႈိင္းစြာ ကိုးကြယ္သူျဖစ္သည္။ သူ႕ဖခင္၏ အားလပ္ခ်ိန္အမ်ားစုမွာ အိမ္မွဘုရားခန္းတြင္ တရားထိုင္ေနသည္ကို ေတြ႕သျဖင့္၊ ကြ်ႏ္ုပ္အတြက္ အထူးအဆန္း၊ အံ့ဖြယ္ျဖစ္ေနပါသည္။

သူ႕၏ သား (၄)ေယာက္ကို ခ်စ္ေသာဖခင္ျဖစ္ေသာ္လည္း၊ စည္းကမ္းက်ပ္တည္းစြာ ေနထိုင္ေစသည္။ ကြ်ႏ္ုပ္၏ သူငယ္ခ်င္း ႏွင္းေအာင္မွာ သားအၾကီးဆံုးျဖစ္ျပီး၊ ညီ(၃)ဦးႏွင့္ ညီမငယ္တစ္ဦးလည္း ရွိသည္။ သူတို႕ေမာင္ႏွမမ်ားမွာ ညဖက္ အျပင္ထြက္ခြင့္မရပါ။ သူတို႕ထံလာေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို ေသခ်ာစြာစစ္ေဆးသည္။ သို႔မွသာ မွားယြင္းေသာ အုပ္စုမ်ားမွ သူတို႔ေမာင္ႏွမတေတြ လြတ္ကင္းမည္ျဖစ္သည္။

သူတို႔ မိခင္သည္ ဖခင္ထက္ ေတာ္ေတာ္ငယ္ရြယ္သည္။ အခ်က္ျပဳတ္အလြန္ေကာင္းလွျပီး ကြ်န္ဳပ္တို႕သူငယ္ခ်င္မ်ားကို တေန႕လံုးအိမ္မွာဖိတ္ေခၚျပီး ေကြ်းေမြးပါသည္။ ေန႕လည္စာ၊ ထမင္းဟင္းေကာင္းမ်ား၊ အခ်ိဳ၊ အေလွာ္မ်ား အရသာရွိလွေပသည္။ ကြ်ႏ္ုပ္သေဘာေပါက္လာသည္မွာ သူတို႔သည္ သားသမီးမ်ားကို အိမ္မွာပဲေနေစျပီး၊ အျပင္ထြက္မလည္ေစခ်င္ေၾကာင္း သိလာရသည္။ သားေယာကၤ်ားေလးမ်ား အျပင္ထြက္ျပီး ေလွ်ာက္လည္သည့္အက်င့္ကို မလုပ္ေစခ်င္ပဲ မ်က္စိေအက္၊ မိမိအိမ္မွပဲ ကစားေစလိုသည္။

စိတ္ဝိညာဥ္လြတ္လပ္ေသာ ကြ်ႏ္ုပ္ကဲ့သို႕ ေယာကၤ်ားကေလးမွာ အိမ္တြင္းေအာင္းျပီး တေန႔လံုးေနရသည္မွာ စိတ္က်ဥ္းက်ပ္သည္။ ေက်ာင္းပိတ္ရက္တခ်ိဳ႕တြင္ သူတို႕အိမ္သုိ႕မသြားခ်င္ေသာ္လည္း သူတို႕အိမ္အက်ယ္ၾကီးဆီကို သြားလည္ရသည့္အတြက္ ေပ်ာ္ရႊင္မိသည္။ အစားအေသာက္ေကာင္းေကာင္းလည္း စားရသည္။ သူတို႔မွာ စတီရီယိုကက္ဆက္တစ္ခုလည္း ရွိသည္။ ကြ်ႏ္ုပ္အိမ္မွာ ေရဒီယိုတစ္ခုပဲနားေထာင္ရသည္။ ထိုေခတ္ ဆိုရွယ္လစ္အစိုးရတြင္ ခ်မ္းသာေသာ မိသားစု၊ ရာထူးၾကီးေသာမိသားစုမ်ားသည္ စတီရီယိုကက္ဆက္ ပိုင္ဆိုင္ၾကသည္။ အသံသြင္း၊ ကက္ဆက္ေခြမ်ား နားေထာင္ႏိုင္သည္။ ျမန္မာျပည္တြင္ တယ္လီဗီးရွင္းကို ၁၉၈၀မွ ရရွိေသာေၾကာင့္ ၁၉၇၀ ေခတ္ကာလက၊ တီဗြီမရွိေသးပါ။

ကြ်ႏ္ုပ္ နာမည္ေက်ာ္ စတီရီယိုသီခ်င္မ်ား နားေထာင္ခ်င္လွ်င္ လဘက္ရည္ဆိုင္မွဖြင့္ေသာ သီခ်င္းမ်ားကို ပိုက္ဆံအကုန္ခံ၊ လဘက္ရည္ေသာက္ျပီး နားေထာင္ရသည္။ သြားေလ့လည္းမရွိပါ။ ထိုေခတ္က စတီရီယိုအဆိုေက်ာ္ စိုင္းထီးဆိုင္ အလြန္နာမည္ၾကီးလွပါသည္။ ႏွင္းေအာင္၏ ဖခင္သည္ ထိုအခ်က္ကို သေဘာေပါက္သည္။ တန္ဘိုးၾကီးေသာ ကက္ဆက္ေခြမ်ားကို ဝယ္ျပီး၊ သူ႕သားမ်ားႏွင့္သူငယ္ခ်င္းမ်ား အိမ္မွာပဲေနထိုင္၊ နားေထာင္ဖို႕ စီစဥ္ထားသည္။ သူတို႕သားသမီးမ်ားကို သိပ္ခ်စ္ေသာေၾကာင့္၊ အျပင္မသြားေစပဲ သူတို႕မ်က္စိေအာက္မွာပဲ တတ္ႏိုင္သမွ် အတူေနထိုင္၊ ကစားေစသည္။ 

စိုင္းထီးဆိုင္

ကြ်ႏ္ုပ္ဖခင္ကေတာ့ သားျဖစ္သူကို အိမ္မွာေနေအာင္လဲမၾကိဳးစား၊ မတင္းက်ပ္၊ ကြ်ႏ္ုပ္ၾကိဳက္သလို သြားလာခြင့္ေပးထားပါသည္။ ကြ်ႏ္ုပ္၁၀ႏွစ္သားအရြယ္ကတည္းက ၅ႏွစ္တာ စစ္ေလ့က်င့္ေရးေက်ာင္းတြင္ ထားရစ္ခဲ့ပါသည္။

တိုရင္းသာ ေရးရမည္ဆိုလွ်င္ ကြ်ႏ္ုပ္တို႕ ၁၀တန္းစာေမးပြဲ ၁၉၇၂ တြင္ ေအာင္ျမင္ခဲ့ျပီး ကြႏ္ုပ္ ေဆးတကၠသိုလ္ ႏွင့္ သြားဘက္ဆိုင္ရာတကၠသိုလ္မ်ား ဝင္ခြင့္ျငင္းပယ္ခံရျပီး၊ အာအိုင္တီ RIT (Rangoon Institute of Technology) ရန္ကုန္စက္မႈတကၠသိုလ္ ဝင္ခြင့္ရခဲ့သည္။ သူကေတာ့ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ RUSU (Rangoon Arts and Science University) ဓါတုေဗဒအဓိကဘာသာရပ္ျဖင့္ ဝင္ခြင့္ရျပီး၊ မင္းေအာင္လြင္ကေတာ့ ဥပေဒအဓိကနဲ႔ RASU ဝင္ခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။

ကြ်ႏ္ုပ္သည္ DSA (Defence Service Academy) စစ္တကၠသိုလ္ ရူးေသာလူငယ္ျဖစ္သည္။ ၁ဝတန္းေအာင္သည္ႏွင့္ ခ်က္ျခင္း စစ္တကၠသိုလ္ဝင္ခြင္ကို မင္းေအာင္လိႈင္ႏွင့္အတူတကြ ေလွ်ာက္သည္။ ဘာသာတရားကိုင္းရိႈင္းလွေသာ ႏွင္းေအာင္ကေတာ့ စစ္ဗိုလ္ျဖစ္ဖို႔  ျမန္မာလက္နက္ကိုင္ တိုင္းရင္းသားေတြနဲ႔တိုက္ရတဲ့  ျပည္တြင္းစစ္ကို စိတ္မဝင္စားပါဘူး။

ကြ်ႏ္ုပ္ဖခင္မွာ စစ္ဗိုလ္သင္တန္း ဝင္ခြင့္အတြက္ ခြင့္မျပဳပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဆႏၵၾကီးလွတဲ့အတြက္ ရိုးရိုးစစ္သားအျဖစ္ စစ္ထဲဝင္လိုက္ပါသည္။ စစ္သင္တန္းတက္ျပီး ကခ်င္ျပည္နယ္၊ ျမစ္ၾကီးနားက ေျခလွ်င္တပ္ရင္းတခုမွာ တာဝန္က်ပါသည္။ ရူးသြပ္သည့္ လူငယ္တစ္ဦဘဝပါ။

မင္းေအာင္လိႈင္အဖို႔ စစ္တကၠသိုလ္ဝင္ခြင့္ရေရးအတြက္ အဆင့္ဆင့္ ၾကိဳးစားေနရခ်ိန္မွာ စစ္ရူးေနေသာ ကြ်ႏ္ုပ္ကေတာ့ ကခ်င္ျပည္နယ္၊ လီဒိုလမ္းမနဲ႔ တရုပ္နယ္စပ္ေတြမွာ အသက္ဖက္ထုပ္ျပီး သာမန္စစ္သားဘဝနဲ႔ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ေနခဲ့ပါသည္။ ၁၉၇၄ခုႏွစ္တြင္ စစ္တပ္မွထြက္လာျပီး၊ အိမ္ျပန္လာခဲ့သည္။ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ စစ္တိုက္ျပီး မေသလိုပါ။ သူမ်ားအသက္ကိုလဲ မသတ္ခ်င္လိုေတာ့ပါ။

၂ႏွစ္တာ ေရွ႕တန္းစစ္မ်က္ႏွာတြင္ အခ်ိန္ကုန္ခဲ့ျပီး၊ ရန္ကုန္ျပန္ေရာက္လာေသာအခါ ရန္ကုန္ျမိဳ႕သည္ ေျပာင္းလဲသြားသည္။ မင္းေအာင္လိႈင္ စစ္တကၠသိုလ္ကို တတိယအၾကိမ္ဝင္ခြင့္ ၾကိဳးစားရျပီးမွ ရရွိသြားသည္။ ႏွင္းေအာင္၏ ညီအငယ္ဆံုး ေယာကၤ်ားကေလး တိုးတိုးေအာင္၊ ၁၀တန္းေအာင္ျပီး သူႏွင့္အတူတကြ ကြ်ႏ္ုပ္ RIT ရန္ကုန္စက္မႈတကၠသိုလ္တက္ခြင့္ရသည္။ ကြႏ္ုပ္ ပထမႏွစ္မွ ေက်ာင္းျပန္တက္ရသည္။

ႏွင္းေအာင္၏ ညီငယ္ႏွစ္ေယာက္မွ ေအာင္ၾကီးႏွင့္ ေအာက္ၾကဴ ဟုေခၚေသာ အမႊာညီအစ္ကို ျဖစ္သည္။ သူတို႔၂ေယာက္စလံုး မႏွစ္က ၁၀တန္းေအာင္ျပီး၊  စစ္တကၠသိုလ္ DSA ဝင္ခြင့္ေလွ်ာက္ၾကသည္။ အမႊာညီအစ္ကို ဆိုေသာ္လည္း စရိုက္လကၡဏာ လံုးဝျခားနားၾကေပသည္။

ေအာင္ၾကီးသည္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး၊ ေနတတ္ျပီး ျပံဳးရႊင္ရယ္ေမာျပီး ေနတတ္သည္။ ဟာသ၊ ရယ္စရာမ်ားလည္း ေျပာေလ့ရွိသည္။ သို႕ေသာ ေအာင္ၾကဴမွာ အျမဲသတိရွိရွိ၊ စဥ္းစာေနတတ္ျပီး ငယ္ငယ္ကတည္းက  ျပံဳးရယ္ခဲလွသည္။ စစ္တကၠသိုလ္သည္ အမႊာညီအစ္ကို ႏွစ္ေယာက္စလံုးတက္ခြင့္ မရဟု သိထားသျဖင့္ ေအာင္ၾကဴ စစ္တကၠသိုလ္ရႏိုင္သည္ဟု ကြ်ႏ္ုပ္ ေတြးဆခဲ့သည္။ ကြ်ႏု္ပ္ထင္သကဲ့သို႔ ေအာင္ၾကဴ စစ္တကၠသိုလ္ ဝင္ခြင့္ရရွိျပီး သူ၏ဖခင္ ဗိုလ္မႈးသန္းလြင္ကဲ့သို႔ စစ္ဗိုလ္ျဖစ္လာသည္။

ႏွင္းေအာင္ ဖခင္ ဗိုလ္မႈးသန္းလြင္သည္ လုပ္သက္မ်ားစြာရွိျပီး၊ ဗိုလ္မႈးအဆင့္ျဖင့္ ရာထူးမတက္ေသာ္လည္း စီနီယာအရာရွိျဖစ္သည္။  စနစ္က်ေသာစစ္ဗိုလ္ျဖစ္သည္။ အမိန္႕အထူးနာခံေသာသူျဖစ္ျပီး၊ ဘာသာေရးအလြန္ကိုင္းရိႈင္းသူျဖစ္သည္။ ကြ်ႏု္ပ္တို႕ကိုလည္း သူ႕အိမ္အလည္လာစဥ္ စကားေျပာခဲလွသည္။ ဂရုမစိုက္ပါ။ အၾကိမ္ေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာ သူတို႔အိမ္သြားလည္ေသာ္လည္း မွတ္မွတ္ရရ ၂ၾကိမ္သာလွ်င္ ကြ်ႏ္ုပ္ကို သူစကားေျပာခဲ့သည္။

တၾကိမ္မွာ ကြ်ႏ္ုပ္တို႔ ဧည့္ခန္းတြင္ ထိုင္ေနၾကသည္။  ဗိုလ္မႈးသန္းလြင္သည္ သူ႕၏ ဘုရားခန္းမွ ရုတ္တရက္ထြက္လာျပီး မွတ္စုစာအုပ္ ေဟာင္းႏြမ္းတစ္ခုကို စိတ္ဝင္စားစြာႏွင့္ ကြ်ႏ္ုပ္တို႕ကို ျပသည္။ စကားေျပာခဲ့သည္။ သူ ဗမာ့လြတ္လပ္ေရးတပ္မေတာ္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္စဥ္က စစ္အရာရွိမိတ္ေဆြမ်ားရဲ့ လက္မွတ္မ်ားထိုးထားတဲ့ စာအုပ္အေၾကာင္းေျပာသည္။ ပ်ဥ္းမနားတြင္ ၁၉၄၆ မွ ၁၉၄၇အတြင္း ဒုတိယကမၻာစစ္ျပီးစ အခ်ိန္ကာလဟု ဆိုသည္။

ထိုစာအုပ္မွ ကြ်ႏ္ုပ္ဖခင္ ေရးထိုးထားေသာ လက္မွတ္ကို ျပပါသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းမွ ဂ်ပန္ဗမာ့တပ္မေတာ္ကို အဂၤလိပ္စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီး ဆာ ဝီလွ်ံစလင္း အမွတ္၁၄ တပ္မဟာထံ လႊဲအပ္လိုက္သည္။ ဗမာ့တပ္မေတာ္အင္အား စစ္သည္ ႏွစ္ေသာင္းသည္ ပ်ဥ္းမနားသို႔ ခ်ီတက္သြားျပီး အဂၤလိပ္တို႕ထံတြင္ လက္နက္ဖ်က္သိမ္း၊ ပူးေပါင္းလိုက္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။

ဗိုလ္မႈးသန္းလြင္ႏွင့္ ကြ်ႏ္ုပ္ဖခင္မွာ ေသြးေသာက္၊ စစ္သား၊ ညီအစ္ကိုမ်ားျဖစ္သည္။ ထို႕ေၾကာင့္ သူက ကြ်ႏ္ုပ္အား အသိအမွတ္ျပဳ ပထမဆံုး၊ စကားေျပာဆိုျခင္းျဖစ္သည္။ ေနာင္ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာေသာအခါ ထို မွတ္တမ္းစာအုပ္အေၾကာင္းကို အစိုးရပိုင္ ျမဝတီမဂၢဇင္းတြင္ ေရးသားထုတ္ေဝခဲ့သည္။

ထို မွတ္စုစာအုပ္အေၾကာင္း ေျပာျပျပီးသည့္ေနာက္ ထံုးစံအတိုင္း ဘုရားခန္းအတြင္း ဝင္ေရာက္ေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္။ ေနာက္ထပ္ စကားထပ္မံမေျပာျဖစ္ေတာ့ပါ။ ႏွစ္အနည္းငယ္ၾကာေသာအခါ သူ႕ကို အရပ္ဖက္ဖက္ ရုပ္ရွင္ေကာ္ပိုေရးရွင္းတြင္ ဦးေဆာင္ညြန္ၾကားေရးမႈးအျဖစ္ ေျပာင္းေရႊ႕ခန္႔ထားခံရသည္။

ထို႕အျပင္၊ ျမန္မာ့ရုပ္ရွင္ ဆင္ဆာအဖြဲ႕ဥကၠဌအျဖစ္လည္း တာဝန္ထမ္းေဆာင္ရေသာေၾကာင့္ ႏိုင္ငံျခားရုပ္ရွင္၊ ျပည္တြင္းရုပ္ရွင္ ဘယ္ရုပ္ရွင္ကားမဆို သူကိုယ္တိုင္ ၾကည့္ျပီး၊ ဆိုင္းထိုး ခြင့္ျပဳမွသာလွ်င္ ျမန္မာျပည္တြင္ ျပသခြင့္ရပါသည္။ ရုပ္ရွင္ကားတိုင္းကို အစအဆံုးၾကည့္ရသည့္ ထိုအလုပ္မွာ သူအတြက္ ငရဲခန္းအလုပ္ပင္ျဖစ္သည္။ ထိုအလုပ္မလုပ္ခင္က သူ႕ဘဝတြင္ ရုပ္ရွင္အလြန္ၾကည့္ခဲလွသူ ျဖစ္သည္။

တေန႔တြင္ ကြ်ႏ္ုပ္တို႔ သူ႕ထံေျပးသြားျပီး ေဟာလီဝု ရုပ္ရွင္ကားအရွည္ၾကီး "Harold Robin's The Adventurer" ဇတ္ကားကုိ သူ၏ ရံုးတြင္ၾကည့္ၾကသည္။ သူက ကြ်ႏ္ုပ္ကို ေစ့ေစ့့ကည့္ျပီး ေျပာသည္။ သူ႔၏ ယခင္ေရွးဘဝတုန္းက တကယ့္ဆိုးခဲ့ေသာေၾကာင့္သာ၊ အခုဘဝမွာ ရုပ္ရွင္ကားေတြ၊ မၾကည့္ခ်င္ပဲ အတင္းၾကပ္ၾကည့္ေနရ၊ စိတ္ဒုကၡဆင္းရဲေတြ၊ ခံစားေနရသည္..ဟု ေျပာေသာအခါ အားလံုး ဝါးကနဲရယ္ေမာၾကရသည္။ ဖခင္ေရွ႕ သာမန္အခ်ိန္ဆိုလ်င္ လံုးဝမရယ္ဝံ့ေသာ သူ႕သား ႏွင္းေအာင္ပင္လွ်င္ ကြ်ႏ္ုပ္တို႕ႏွင့္အတူ ဝါးကနဲရယ္ေမာၾကရသည္။
 

ထို႔ေနာက္တြင္ ကြ်ႏ္ုပ္တို႕ ေယာကၤ်ားေလးမ်ား ထိုရုပ္ရွင္ကားအေၾကာင္း ေတြ႕ရွိသြားသည္မွာ အလြန္ၾကမ္းတမ္းလွျပီး၊ ရႈပ္ေထြးေသာ လိင္ကိစၥမ်ားျဖင့္ ျပည့္ေနေသာ ရုပ္ရွင္တစ္ကားျဖစ္ပါသည္။

သူ၏ အမည္ႏွင့္ လက္မွတ္ထိုးခြင့္ျပဳခ်က္ကို ရုပ္ရွင္ရံုတြင္၊ ဇတ္ကားမျပမီတိုင္း အရင္ထိုးျပရသည္။ ႏွင္းေအာင္ ဖခင္အမည္ႏွင့္လက္မွတ္မ်ား ေပၚလာတိုင္း ကြ်ႏ္ုပ္တို႕ က်ယ္ေလာင္စြာ ေအာ္ဟစ္ၾကသည္။ ႏွင္းေအာင္တို႕ညီအစ္ကိုမ်ား သိပ္မၾကိဳက္လွပါ။

ထိုေခတ္ကာလက ျမန္မာျပည္ ႏိုင္ငံျခားရုပ္ရွင္မ်ားတြင္ ကိုယ္လံုးတီးပံုမ်ားကို ဆင္ဆာအျမဲျဖတ္ေတာက္ပါသည္။ တစ္ခါတစ္ရံ ႏိုင္ငံျခားရုပ္ရွင္မ်ား ရုပ္ရွင္ရံုတင္ျပသခ်ိန္တြင္ ဥေရာပအျဖဴမတစ္ဦး ကိုယ္လံုးတီးပံုတစ္ခု ပါလာလွ်င္ .. ေဟး.. ႏွင္ေအာင္အေဖၾကီး သူ႕ကုလားထိုင္မွာ အိပ္ေပ်ာ္ေနလို႕ ဒီအခန္းဆင္ဆာလြတ္သြားတယ္ေဟ့.. ဟု ရယ္စရာ၊ ေအာ္ဟစ္၊ေျပာဆိုခဲ့ၾကသည္။ ႏွင္းေအာင္ မၾကိဳက္မွန္းသိရက္ ရယ္စရာလုပ္ခဲ့သည္ကို မွတ္မိပါသည္။

၁၉၇၆ခုႏွစ္တြင္ ႏွင္းေအာင္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္မွာ ဘြဲ႕ရရွိသြားျပီး၊  ရန္ကုန္တကၠသိုလ္မွာပင္ မဟာဘြဲ႕ ဆက္တက္သည္။ တကၠသိုလ္ဆရာျဖစ္ရန္အတြက္ စိတ္ကူးအေကာင္ထည္ေဖၚရန္ျဖစ္သည္။ တေန႔ ေအာင္ၾကဴ စစ္တကၠသိုလ္ပိတ္ရက္ ရန္ကုန္အိမ္ ျပန္လာေသာအခါ သူတို႕ညီအစ္ကိုမ်ားသည္ ကြ်ႏ္ုပ္မိသားစု ေနထိုင္သည့္ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ျပင္ရွိ ေအာင္ဆန္းျမိဳ႕၊ အင္းစိန္သို႔ လာေရာက္လည္ပတ္ခဲ့သည္။

ကြ်ႏု္ပ္ဖခင္သည္ တႏိုင္ ယာခင္းတစ္ခု စိုက္ပ်ိဳးလုပ္ကိုင္ေနခ်ိန္ျဖစ္သည္။ ေတာင္ကုန္ေျမကြက္ၾကီးတစ္ခုကို ဝယ္ျပီး၊ ငါးကန္တစ္ခု တူးသည္။ သရက္ပင္ ရာႏွင့္ခ်ီျပီး စိုက္ပ်ိဳးသည္။ ၾကက္ဥႏွင့္ၾကက္သားအတြက္ ေမြးျမဴေရးလုပ္သည္။ သို႕ေသာ္ ကြ်ႏ္ုပ္ဖခင္မွာ ဖ်ားနာသြားသျဖင့္ ထိုေနရာတြင္ ေနထိုင္ရင္း အပင္မ်ား၊ ငါးကန္၊ အလုပ္ရႈပ္လွေသာ ၾကက္ေမြးျမဴေရးလုပ္ငန္းကို ကြ်ႏ္ုပ္ေက်ာင္းပိတ္ရက္မ်ားတြင္ ကူညီလုပ္ကိုင္ေနရခ်ိန္ျဖစ္သည္။ ၾကက္မ်ားကို သတ္ျပီး၊ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ရွိ မိသားစုအတြက္ ၾကက္သားပို႕လုပ္ငန္း လုပ္ေနရသည္။

ထိုစဥ္ သူတို႕ညီအစ္ကိုမ်ား အလည္အပတ္ေရာက္စဥ္၊ ခ်စ္သူငယ္ခ်င္းမ်ားအတြက္ ေန႕လည္စာ ၾကက္သားဟင္းခ်က္ဖို႕ ကဗ်ာကယာလုပ္ေနခ်ိန္ျဖစ္သည္။ သူတို႕ အနီးဆံုးဘတ္စကား မွတ္တိုင္မွာ ဆင္းျပီး၊ ကြ်ႏ္ုပ္တို႕ယာေတာျခံေလးဆီသုိ႔  ျခံဳပုတ္မ်ားတေလွ်ာက္ ၅မို္င္ခန္႔ေဝးသည္။  ကြ်ႏ္ုပ္ရွိရာသို႕ ေရာက္သည္ႏွင့္ သူတို႕အားလံုး ေမာဟိုက္ေနၾကပါသည္။ ကြ်ႏ္ုပ္ကလည္း သူတို႕အတြက္ ၾကက္သားဟင္းခ်က္ဖို႕ ျပင္ဆင္ေနသည္ဟု ေျပာေသာအခါ ႏွင္းေအာင္က ၾကက္ကဘယ္မွာလဲ ဟုေမးသည္။ ေနရာတကာတြင္ ၾကက္မ်ားျပန္႕ၾကဲ သြားလာေနပါသည္။

သူဆိုလိုသည္မွာ ေစ်းမွဝယ္လာေသာ ၾကက္သား၊ ဘယ္မွာလဲဟု ဆိုလိုသည္။ ကြ်ႏု္ပ္က သူ႕ကိုရယ္ေမာျပသည္။ ဓါးထက္ထက္ တစ္ေခ်ာင္း မီးဖိုမွ ဆြဲယူလိုက္သည္။ ေအးေအးေဆးေဆး ၾကက္မ်ားရွိရာကို ေလွ်ာက္သြားျပီး အစာေကာက္စားေနေသာ ၾကက္တစ္ေကာင္ကို လယ္ပင္းမွဆြဲဖမ္းလိုက္သည္။ ၾကက္ကို ေျမၾကီးေပၚလွဲခ်လိုက္ျပီး ေျခတဖက္ျဖင့္ ၾကက္ကိုဖိကာ ၾကက္လည္ပင္းကို တဝက္လွီးလိုက္သည္။ ထို႕ေနာက္ ၾကက္ကို ခပ္လွမ္းလွမ္းသို႔ ပစ္လိုက္သည္။ ကြ်ႏ္ုပ္ကို ၾကက္ေသြးမ်ား မညစ္ေပလိုပါ။

ႏွင္းေအာင္ မ်က္ႏွာမွာ သိပ္ၾကိဳက္လွပံုေတာ့ မရွိဟု ထင္သည္။ သို႕ေပမဲ့၊ ဂရုမစုိက္ႏိုင္ပါ။ ျမက္ခင္းေပၚတြင္ ေသြးသံရဲရဲျဖင့္ ေသသြားေသာ ၾကက္ကို အေမႊးခြ်တ္ရန္ ေရေႏြးၾကိဳရသည္။ ေရေႏြးဆူလာေသာအခါ ၾကက္အေသေကာင္ တစ္ခုလံုးကို ေရေႏြးစိမ္ျပီး၊ ၾကက္အေမႊး၊ ႏႈတခြ်တ္ပစ္ရသည္။ နာရီဝက္အတြင္း ေမႊးၾကိဳင္ေသာ ၾကက္သားဟင္းအနံ႕ ထြက္လာျပီျဖစ္သည္။ ၾကက္သားဟင္းအိုးသည္ မီးေသြးမီးဖိုေပၚတြင္ ခ်က္သည္။ ကြ်ႏ္ုပ္သည္ စစ္တပ္တြင္ (၂)ႏွစ္ေနခဲ့စဥ္က သတ္ျဖတ္ျခင္းစြမ္းရည္ကို ရရွိခဲ့ျခင္းအတြက္ ဂုဏ္ယူမိခဲ့သည္။

ျပႆနာမွာ ႏွင္းေအာင္ က ထိုေမႊးၾကိဳင္၊အရသာရွိလွေသာ ၾကက္သားဟင္းကို စားရန္ျငင္းဆန္ျခင္း ျဖစ္သည္။ သူတို႕ညီအစ္ကိုမ်ားလည္း အားလံုး ထိုၾကက္သားကို မစားၾကပါ။ ္ ထမင္းျဖဴႏွင့္ အရံဟင္း၊ ငပိေကာင္ႏွင့္ပင္ ေန႕လည္စာ စားၾကသည္။ ၾကက္သားဟင္းႏွင့္ ဟင္းရည္ကို လံုးဝမတို႕၊ မထိၾကပါ။ စကားလည္း မေျပာပဲ စားၾကပါသည္။ ကြ်ႏ္ုပ္ ထိတ္လန္႔စရာ သင္ခန္းစာတစ္ခု ေကာင္းေကာင္း ရရွိခဲ့ပါသည္။ ထိုေန႕မွစျပီး ကြ်ႏ္ုပ္ဘဝတြင္ ၾကက္တစ္ေကာင္မွ မသတ္ေတာ့ပါ။

လအနည္းငယ္ ၾကာျပီးသည့္ေနာက္ ကြ်ႏ္ုပ္ ရန္ကုန္စက္မႈတကၠသိုလ္ ေက်ာင္းျပန္ဖြင့္ေသာအခါ ႏွင္းေအာင္ ကြ်ႏ္ုပ္၏ ရန္ကုန္အိမ္သို႔ ေရာက္လာျပီး၊ ဂ်ိမ္းစဘြန္း ရုပ္ရုပ္အတူ သြားၾကည့္ၾကသည္။ သူ ေမွာ္ဘီ ဗိုလ္သင္တန္းေက်ာင္း (OTS , Officer Training School) သြားေတာ့မည္ ဟု ဆိုသည္။ ကြ်ႏ္ုပ္ ေရွာ့ခ္ျဖစ္သြားသည္။ ကြ်ႏ္ုပ္ သူ႕ေရွ႕မွာပဲ သနားစရာၾကက္ကေလးကို သတ္ျပီးခ်က္ေပးတဲ့ ၾကက္သားဟင္းကို မစားရက္တဲ့လူ၊ အခု ေရွ႕တန္းမွာ လူသတ္ရမဲ့ စစ္ဗိုလ္လုပ္ပါေတာ့မည္။

သူက ကြ်ႏ္ုပ္ခံစားခ်က္ကို သေဘာေပါက္သည္။ ကြ်ႏ္ုပ္ကို ႏွစ္သိမ့္စကားေျပာသည္။ သူသည္ လူသတ္ရေသာ ေရွ႕တန္း၊ တပ္ရင္းမ်ားသို႔ မသြားပါ။ ဗိုလ္သင္တန္း OTS ျပီးလွ်င္ စစ္တကၠသိုလ္တြင္ စာသင္ရေသာ နည္းျပဆရာအလုပ္ကို လုပ္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း။ သူ၏ ဖခင္ႏွင့္ စစ္ရံုးတြင္ လက္မွတ္ထိုးထားေသာ စစ္မႈထမ္းစာခ်ဳပ္အရ နည္းျပဆရာအလုပ္ဟု ဆိုသည္။

ထိုညသည္ သူကိုေနာက္ဆံုးျမင္လိုက္ရေသာ ညျဖစ္သည္။ ဗိုလ္သင္တန္း OTS ၉လ ျပီးသည္ႏွင့္ စစ္ဗိုလ္ျဖစ္သြားသည္။ အလုပ္ဝင္ျပီး တစ္ပတ္အတြင္း လက္နက္ၾကီ ေပါက္ကြဲမႈတခု ျဖစ္ပြားျပီး ဒုဗိုလ္ႏွင္းေမာင္ က်ဆံုးသြားရွာသည္။

ကြ်ႏ္ုပ္ ထိုသတင္းကို မၾကားလိုက္ပါ။ သူ႕မိသားစုသည္ အလြန္ဝမ္းနည္းေၾကကြဲစြာျဖင့္ ႏွင္းေအာင္၏ သူငယ္ခ်င္းတစ္ဦးႏွင့္မွ် မေတြ႕ႏိုင္ပါ။ ႏွင္းေအာင္ အသုဘအခန္းအနားကို သူတို႕လမ္းမွ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းမ်ားက ေျပာျပသျဖင့္ သတင္းဆိုးကို သိလိုက္ရပါသည္။

အသုဘ အခမ္းအနားသို႔ ကြ်ႏ္ုပ္ေရာက္သြားပါသည္။ သူအမႊာညီအစ္ကို ေအာင္ၾကီးက ဝမ္းနည္းဖြယ္ျဖစ္ရပ္ကို ေျပာျပပါသည္။ ဝမ္းနည္းမ်က္ရည္ျဖင့္ ေအာင္ၾကီးေျပာျပရာတြင္ ႏွင္းေအာင္ စစ္တကၠသိုလ္ ဆရာလုပ္ရန္အတြက္ အစီအစဥ္ အနည္းငယ္ေျပာင္းသြားသည္။ အေရးေပၚလိုအပ္ေသာ ဧရာဝတီျမစ္ဝကြ်န္းေပၚမွစခန္းခ်ေသာ စစ္တပ္ရင္းတခုတြင္ လအနည္းငယ္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ေပးရန္ လိုအပ္သျဖင့္ ေခတၱတာဝန္ထမ္းေဆာင္ရျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာျပသည္။

ႏွင္းေအာင္ ဧရာဝတီျမစ္ဝကြ်န္းေပၚမွ ျမိဳ႕တစ္ခုသို႔ သတင္းပို႕သြားခဲ့သည္။ ျမိဳ႕အမည္ မမွတ္မိေတာ့ပါ။ ေနာက္တန္းစစ္ေျမျပင္တြင္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ရမည္ ဆိုေသာ္လည္း ရုတ္တရက္လိုအပ္သျဖင့္ ရွမ္းျပည္၊ ေရွ႕တန္းစစ္မ်က္ႏွာသို႔ ေစလႊတ္ျခင္းခံရသည္။ ဒုဗိုလ္ ႏွင္းေအာင္အဖို႔ ေရြးခ်ယ္ရန္ လမ္းမရွိပါ။ သူ႕အထက္ တပ္မႈးမွတာဝန္ေပးခ်က္ကို လိုက္နာရံုသာ ရွိပါေတာ့သည္။

သူ စစ္ေျမျပင္ဌာနခ်ဳပ္၊ ေတာင္ကုန္းေပၚ ေရာက္ေသာအခါ တရုပ္နယ္စပ္ႏွင့္နီးကပ္ပါသည္။ ခ်က္ျခင္း တပ္မႈး ဗိုလ္မႈးၾကီး၏ တဲသို႔သြားေတြ႕ရသည္။ ထိုစဥ္ ရန္သူမ်ား၏ လက္နက္ၾကီး တဲေပၚသို႕က်ေရာက္ ေပါက္ကြဲရာ ဒုဗို္လ္ႏွင္းေအာင္ႏွင့္ တဲတြင္ရွိသူအားလံုး က်ဆံုးသြားရသည္။

ကြ်ႏ္ုပ္၏ ခ်စ္စြာေသာ သူငယ္ခ်င္း ႏွင္းေမာင္ သူ၏ ၉မီလီမီတာ ဘေရာင္နင္ပစ္စတိုပင္လွ်င္ မရရွိေသးပါ။ စစ္တပ္မွ စစ္ဗိုလ္မ်ားကို ထုတ္ေပးေသာ ေသနပ္ပင္ ကိုင္ခြင့္မရမီ က်ဆံုးသြားရရွာသည္။ ေအာင္ၾကီး ငိုယိုျပီး ဝမ္းနည္းစြာေျပာျပရွာသည္။

သူတို႔အေမၾကီးသည္ ထိုသတင္းၾကားျပီး မၾကာခဏ သတိေမ့ေမ်ာသြားေလ့ရွိသည္။ အထူးသျဖင့္ ႏွင္းေအာင္ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ႏွင့္ ေတြ႕တိုင္း သတိလစ္ေမ့ေမ်ာသြားေလ့ရွိသည္ဟု ဆိုသည္။

ႏွင္းေအာင္ ဖခင္ၾကီးလည္း မ်က္ရည္မ်ား ပါးေပၚသို႕ စီးက်ေနသည္ကို ေတြ႕ျမင္ရသည္။ လူေရွ႕သူေရွ႕တြင္ မငိုမိေအာင္ သူထိန္းထားရွာမည္ျဖစ္သည္။

အေခါင္းအတြင္းမွာ ႏွင္းေအာင္ ကိုယ္ခႏၱာမရွိပါ။ စစ္ေျမျပင္မွ ဗံုးေပါက္ရမွာ က်န္ရစ္သည့္ ေသြးစြန္းေနေသာ ေသတၱာငယ္တစ္ခုျဖစ္သည္။ ေရွ႕တန္းမွာ သူ၏ဘယ္ဘက္ လက္ေမာင္းတစ္ခုသာ OTS လက္စြပ္ဝတ္ဆင္ထားသည့္ လက္ညိဳးပါရွိသည့္အတိုင္း ပို႔ေပးလိုက္သည္။ အျခားခႏၱာအစိတ္အပိုင္းမ်ား မရရွိေတာ့ပါ။ စစ္ေျမျပင္မွာ ခႏၱာကိုယ္အပိုင္းအစမ်ားမွာ မည္သူ႔အပိုင္းအစမွန္း ခြဲျခားမသိႏိုင္ေတာ့ပါေခ်။ သူ႕ခႏၱာအပိုင္းအစမ်ား ေရွ႕တန္းစစ္မ်က္ႏွာ ေတာင္ကုန္းေပၚတြင္ ျမုတ္ႏွံသျဂိဳလ္လိုက္ျပီး ျဖစ္သည္။

ကြ်ႏ္ုပ္ ထိုအသုဘအခန္းအနားတြင္ မငိုေၾကြးခဲ့ပါ။ ထိုညတြင္ အိပ္မရပါ။ ညသန္းေကာင္အခ်ိန္တြင္ အိပ္ယာမွထျပီး အိမ္ျပင္ထြက္ထိုင္ေနရျပီး ျငိမ္သက္ေနေသာ ဒါလဟိုဇီလမ္းကို ေငးၾကည့္ေနမိသည္။ အနီးနား လမ္းတြင္းမွ လူငယ္မ်ားက ဂီတာတီး သီခ်င္းဆိုေနေသာ သီခ်င္းမွာ စိုင္းထီးဆိုင္သီခ်င္းျဖစ္သည္။
ႏွင္းေအာင္ အၾကိဳက္ဆံုး စိုင္းထီးဆိုင္သီခ်င္း - စဥ္းစားပါဦး။

ထိုလူငယ္မ်ား၏ စိုင္းထီးဆိုင္သီခ်င္းကို ကြ်ႏ္ုပ္တို႕ ေယာကၤ်ားေလးမ်ား စုျပီး ႏွင္းေမာင္ အိမ္တြင္နားေထာင္ခဲ့ၾကသည္။ ႏွင္းေမာင္၏ အျပံဳးမ်က္ႏွာကို ရွာေဖြျပီးအာရံုတြင္ျမင္ေယာင္ၾကည့္ေသာ္လည္း အာရံုစုစည္း၍ မရပါေခ်။ ကြႏ္ုပ္အာရံုတြင္ ဝါးတားတာျဖစ္ျခင္းသည္ ထူးျခားေနပါသည္။

ရုတ္တရက္ ကြ်ႏု္ပ္ ဝမ္းနည္းေက်ကြဲျခင္း ခံစားရျပီး မ်က္ရည္မ်ား ေအးစက္ေနေသာ ပါးျပင္ေပၚ စီက်လာပါသည္။ ကြ်ႏိုပ္သူငယ္ခ်င္း ႏွင္းေအာင္ အတြက္ တိတ္ဆိတ္စြာ ငိုေၾကြးမိလိုက္သည္။ ကြ်ႏ္ုပ္ ျမန္မာႏိုင္ငံ ျပည္တြင္းစစ္ပြဲေတြမွာ က်ဆံုး၊ ေသဆံုးသြားတဲ့ ငယ္သူငယ္ခ်င္းမ်ားအတြက္ ဘယ္တံုးကမွ မငိုေၾကြးခဲ့ဖူးပါေလ။ အခုေတာ့ ျပည္တြင္းစစ္မွာ က်ဆံုးသြားသူ သူငယ္ခ်င္းမ်ားအားလံုးအတြက္ ငိုေၾကြးမိပါေတာ့တယ္။

ျပီးေတာ့ ..အဲဒီ ေအးခ်မ္းလွတဲ့ညမွာ ကြ်ႏ္ုပ္ ရွည္လွ်ားစြာ ဆက္လက္ငိုေၾကြးမိခဲ့ ပါေတာ့တယ္။

လွဦး
  Translated from 
http://hlaoo1980.blogspot.sg/p/second-lt-hnin-aung.html